عاشقان سیدالشهدا در آستان مقدس شاه عبدالعظیم حسنی دعای عرفه را زمزمه کردند

آستان مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام، مراسم باشکوه قرائت دعای پر فیض عرفه در کربلای ایران و قبله تهران، آستان مقدّس حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السّلام، برگزار شد.

این مراسم معنوی، از ساعت ۱۵ در مصلای امام علی(ع)، با تلاوت آیاتی از قرآن کریم توسط حاج محمدرضا پورزرگری آغاز و با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین قاضی عسکر تولیت آستان مقدس و با حضور زائرانی از کشورهای مسلمان ادامه یافت.

دعای عرفه با نوای حاج احمد زین العابدین فرد قرائت شد و حاج حامد رضوانفر در پایان بخش این مراسم مدیحه سرایی کرد.

زائران و عاشقان خاندان نبوت علیهم السلام به شوق ثواب زیارت حرم مطهر حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در کربلای معلی، در روز عرفه در جوار مرقد نورانی حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام به قرائت دعای روحبخش عرفه پرداخته و با خدای خویش راز و نیاز کردند.

تولیت و خادمان آستان مقدس حضرت عبدالعظیم علیه السلام میزبان زائران و ارادتمندان به ساحت مقدس اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام در این مراسم نورانی بودند.

دعای عرفه امام حسین(ع) دعایی است که سیدالشهدا در روز عرفه (۹ ذی‌الحجه) در صحرای عرفات خوانده است. منابع، درباره سال قرائت این دعا، مطلبی ذکر نکرده‌اند؛ اما محققان این دعا را مربوط به آخرین حج امام حسین(ع) نمی‌دانند؛ زیرا امام در سفر حجی که قبل از واقعه کربلا بود، در عرفات توقف نداشت.

شیعیان این دعا را در روز عرفه در صحرای عرفات و دیگر مناطق دیگر جهان می‌خوانند. این دعا، در بردارنده آموزه‌های عرفانی و عقیدتی ازجمله شناخت خداوند و بیان صفات الهی، یادآوری نعمت‌های بیکران الهی بر انسان و حمد و سپاس خداوند بر آن‌ها، تضرع به درگاه خداوند و اقرار به گناهان و توبه، درخواست حوایج، و پاداش اخروی و… اشاره دارد.

عالمان و محدثان شیعه با توجه به محتوای دعا، آن را از امام حسین(ع) دانسته‎‌اند. این دعا به زبان‌های مختلف ترجمه شده است.

برخی گفته‌اند امام در بیست‌وپنج سفری که به حج داشته در هر سفر در روز عرفه دعای جدیدی خوانده است. امام حسین(ع) در ذی‌الحجه سال ۶۰ قمری که به مکه رفت، در بین اعمال حج متوجه توطئه عوامل یزید شد، از این‌رو حج را به عمره تبدیل کرد و سپس طواف خانه و سعی صفا و مروه را به جا آورد و به سمت کوفه حرکت کرد.

دعای عرفه در بردارنده آموزه‌های عرفانی و عقیدتی است. بِشر و بشیر فرزندان غالب اسدی نقل کرده‌اند که: در آخرین ساعات روز عرفه در عرفات، امام حسین(ع) با جمعی از خاندان، فرزندان و شیعیان از چادر بیرون آمدند و با نهایت خضوع و خشوع در طرف چپ کوه ایستادند و روی را به طرف کعبه گردانیده دست‌ها را تا مقابل رو برداشتند و این دعا را خواندند. در روایت کفعمی دعای عرفه با جمله زیر پایان یافته است:لا اله الا انت وحدک لا شریک لک لک الملک و لک الحمد و انت علی کل شیء قدیر. یا رب، یارب یا رب.

اما به نقل از سید ابن طاووس در اقبال الاعمال، دعای عرفه پس از آن با فقرات زیر ادامه می‌یابد:الهی انا الفقیر فی غنای فکیف لا اکون فقیرا فی فقری. خاتمه دعا چنین است: و انت الرقیب الحاضر انک علی کل شیء قدیر و الحمدلله وحده.